Cada noite eu chorando pensaba……
Que esta noite tan grande non fora,
Que durase……e durase antre tanto
Que a noite das penas
Me envolve loitosa.
Mais a luz insolente do día,
Constante e traidora,
Cada amañecida
Penetraba radiante de groria
Hastra o leito donde eu me tendera
Coas miñas congoxas.
Desde estonces busquei as tiniebras
Mais negras e fondas,
E busqueinas en vano, que sempre
Tras da noite topaba ca aurora……
So en min mesma buscando no oscuro
I entrando na sombra,
Vin a noite que nunca se acaba
Na miña alma soia.
Fermosa poesía da nosa nai Rosalía Castro.
Que esta noite tan grande non fora,
Que durase……e durase antre tanto
Que a noite das penas
Me envolve loitosa.
Mais a luz insolente do día,
Constante e traidora,
Cada amañecida
Penetraba radiante de groria
Hastra o leito donde eu me tendera
Coas miñas congoxas.
Desde estonces busquei as tiniebras
Mais negras e fondas,
E busqueinas en vano, que sempre
Tras da noite topaba ca aurora……
So en min mesma buscando no oscuro
I entrando na sombra,
Vin a noite que nunca se acaba
Na miña alma soia.
Fermosa poesía da nosa nai Rosalía Castro.